wtorek, 10 kwietnia 2012

Przygotowania do DNI OTWARTYCH w TuArt CZAS ZACZĄĆ!

Dni Otwarte odbędą się 12 i 13 maja. TuArt zaprasza na  

BEZPŁATNE wykłady, warsztaty, filmy, konsultacje

Dziś przedstawiam wstępny harmonogram na pierwszy otwarty dzień w mojej pracowni. To co może ulec zmianie, to godziny spotkań i tytuł wykładu znanego w Zawierciu animatora kultury Jana Jończyka. Warto podkreślić, że artysta ten 14 kwietnia pokaże swoje wysmakowane kolorystycznie płótna w Galerii "Zawarte" w Zawierciu.
Już wkrótce przedstawię propozycję na drugi dzień dni otwartych. O wszelkich zmianach będę na bieżąco informowała. 

*      SOBOTA  12.05.2012

10.30 – 10.45   Rozpoczęcie DNI OTWARTYCH – krótkie wprowadzenie

11.00 –12.30   „W Japonii”-  warsztaty dla dzieci (4 – 11 lat) Z czego słynie kultura japońska? Czym bawią się dzieci w Japonii? Jak smakuje japońska herbata? Zrobimy wspólnie laleczki kokeshi, pięknie zdobione wachlarze oraz miecze samuraja. Warsztaty poprowadzi mgr sztuki Katarzyna Iłyszyn – Suski i mgr sztuki Małgorzata Nieroda.

13.00 – 14.30  „W Japonii”  - warsztaty DESIGNu (od 12 roku życia)
O kulturze japońskiej, fotografii, drzeworytach i kaligrafii. Projektowanie i wykonanie lampionu. Zajęcia poprowadzi mgr sztuki Katarzyna Iłyszyn – Suski, mgr sztuki Małgorzata Nieroda.

15.30 – 16.30  Seans filmowy: „Potęga sztuki – Turner”, reżyseria Carl Hindmarch

17.00 – 18.00  „Dzieło sztuki w oczach twórcy i odbiorcy” –   Jak odczytać i zrozumieć dzieło sztuki? Jak  poznać dzieło wybitne? Funkcja i walory estetyczne dzieła sztuki. Wykład poprowadzi artysta plastyk Jan Jończyk
       
     18.15 – 20.15  Seans filmowy – „Pillow Book”,  reżyseria Peter Greenaway


20.15 -  Dyskusja na temat: „Czy ciało może być przedmiotem sztuki?”



Kilka słów o  filmie "Pillow Book"

Peter Greenaway - brytyjski reżyser i scenarzysta, jeden z najbardziej kontrowersyjnych twórców filmowych ostatnich lat. Z wykształcenia malarz. 


Inspiracją do napisania scenariusza filmu “The Pillow Book" był dla Greenawaya pamiętnik Sei Shōnagon, japońskiej damy dworu, żyjącej na przełomie X i XI wieku. Znalazły się w nim jej obserwacje dotyczące codziennego życia, doświadczeń miłosnych, a także poezje, czy listy. 

Główną bohaterką filmu jest młoda Japonka Nagiko (Vivian Wu), dla której pamiętnik Sei Shōnagon, czytany jej w dzieciństwie, staje sie głownym punktem odniesienia, podobnie jak ważny i intymny rodzinny rytuał - ojciec Nagiko w każde urodziny dziewczyny pisze pędzelkiem na jej twarzy życzenia. To sprawi, że w dorosłym życiu nakazuje ona kolejnym mężczyznom pisać na swoim ciele, poszukując w ten sposób idealnego kaligrafa, będącego zarazem doskonałym kochankiem. Ideałem okazuje się młody tłumacz Jerome (Ewan McGregor), którego kobieta początkowo uwodzi, aby dotrzeć przez niego do wydawcy książek swojego ojca, a w końcu sama się w nim zakochuje. 

W filmie “The Pillow Book" Greenaway po raz kolejny próbuje odkryć i zbudować na oczach widzów nowe sposoby filmowej ekspresji. Podobnie jak w “Księgach Prospera" reżyser wybiera estetykę intermedialności, która zbliża pozycję widza filmowego do doświadczenia odbiorcy hipertekstu, tak tu wpisuje w ramy kadru dodatkowe obrazy. Czasami są one źródłem retrospekcji, czasami pokazują inną dziejącą się równolegle akcję, zawsze jednak stanowią element gry z widzem. 

Autorem zdjęć do filmu jest stały współpracownik reżysera, Sacha Vierny, dzięki któremu panujący na ekranie nadmiar, zamienia się po raz kolejny w uporządkowane na wzór malarstwa kompozycje. W “The Pillow Book" inspirację estetyczną odnajdziemy nie tylko w dziełach europejskich malarzy, ale także w japońskich drzeworytach. Film Greenawaya staje się tym samym kolejnym świadectwem fascynacji człowieka Zachodu Japonią oraz kulturą Wschodu.





The Pillow Book 
tytuł oryginalny: Pillow Book, The
reżyseria: Peter Greenaway
występują: Vivian Wu, Ewan McGregor, Yoshi Oida, Ken Ogata, Hideko Yoshida 



niedziela, 1 kwietnia 2012

"Pracuj bezustannie, obróć to w zabawę i nie trać poczucia humoru"
                                                                           Andy Warhol




 Andy Warhol to człowiek-legenda, prekursor popartu, najsłynniejszy
 i najbardziej kontrowersyjny amerykański artysta. Warhol zrewolucjonizował współczesną sztukę wykorzystując jako źródło inspiracji przedmioty codziennego użytku, fotografie znanych ludzi, slogany reklamowe. Jego powielane reprodukcje puszki Campbella i zdjęcia Marilyn Monroe, początkowo uznane za kicz, są dziś wystawiane w galeriach sztuki na całym świecie. Ale Warhol prowokował nie tylko jako artysta. Ten zamknięty w sobie i podobno chorobliwie nieśmiały człowiek również swoje prywatne życie zmienił
 w nieustanny happening. Tworzył ikony popkultury i szybko sam stał się ikoną.
 W latach 60 i 70 był bożyszczem artystycznej bohemy Nowego Jorku, przyciągał ludzi jak magnes.






Wywiad z 1965 r

Joseph Freeman: Czy sadzisz, że pop-art jest…
Andy Warhol: Nie
Joseph Freeman: Co ?
Andy Warhol: Nie
JF: Czy uważasz, że pop-art jest…
AW: Nie… Nie sądzę
JW: Dlaczego porzuciłeś reklamę ?
AW: Uhm, ponieważ za dużo tam zarabiałem
JW: Czy twoja obecna praca bardziej Cię satysfakcjonuje?
AW: Uhm, nie
JW: OK., skoro tak mówisz. Czy rysujesz dla siebie, by wyrazić swoją indywidualność pełniej, czy dlatego, że dobrze Ci płacą ?
AW: Uhm…. cóż, Gerard maluje wszystkie moje obrazy
JW: Jaki był cel zrobienia cztero i pół godzinnego filmu z Robertem Indiana jedzącym dwa grzyby ?
AW: Skąd wiesz, że to były dwa grzyby ? To był tylko jeden grzyb
JW: No w artykule, który czytałem, napisano, że to dwa grzyby
AW: Och, tylko jeden grzyb
JW: Jaki był tego cel?
AW: No, tyle czasu zajęło mu zjedzenie jednego grzyba
JW: Chodzi mi o to, czemu musiałeś to sfilmować
AW: Uhm, nie wiem. Był tam i jadł grzyba
JW: Ile czasu mniej więcej spędzasz malując?
AW: Wcale… jakiego koloru masz oczy?
JW: Chyba są niebieskie, ale moja matka mówi, że się zmieniają
AW: Wyglądają… wyglądają na brązowe
JW: Tak, to samo mówi. Mówi, że nocą wyglądają na brązowe
AW: Wiec dlaczego mówisz, że są niebieskie?
JW: Bo to kolor, który znam przez całe moje życie. Ona mówi, że są niebieskie
AW: Naprawdę?
JW: Tak, są niebieskie
AW: Są brązowe
JW: Są niebieskie
AW: Brązowe
JW: Tak, to znaczy,  wiesz, to nie moja wina. Po prostu sądziłem, że są niebieskie
AW: Są ciemne. Część środkowa jest taka czarna… jakiego rodzaju obrazy malujesz ?
JW: Wiesz, rodzice po prostu kupili mi sztalugi i …uhm… jak się to nazywa?
AW: Pędzel?
JW: Tak, pędzel. Pędzle i szkicownik, a ja nie namalowałem jeszcze niczego
AW: Może wylejesz nieco farby na podłogę, a potem położysz płótno…masz pokój…swój własny pokój?
JW: Tak
AW: Wiec weź płótno, które Ci dali, i połóż w drzwiach, a potem wylej farbę przed wejściem, potem ktoś wejdzie w farbę, w potem w płótno. I wtedy nie będziesz musiał nic robić
JW: Ale to nie będzie moja praca
AW: To stworzy piękne kolory
JW: Tak, to stworzy piękne kolory, ale to niezupełnie jest to , co chciałbym, robić
AW: Co chcesz, żebym ja zrobił?
JW: Lubię kształty
AW: Możesz mieć jakiś kształt na stopie
JW: Może mógłbym przyczepić małą gumowa pieczątkę do stopy
AW: Tak, to było by fantastyczne























czwartek, 15 marca 2012

W najbliższy wtorek o 16 tej rozpoczynamy warsztaty z fotografii. Zajęcia poprowadzi magister sztuki Małgorzata Nieroda. Zapraszamy do TuArt! 






Wtorkowe warsztaty są adresowane do młodzieży i dorosłych. Jeśli będzie zapotrzebowanie powstanie grupa dla dzieci.
Historia fotografii, technologia, praktyka. Praca na lustrzankach cyfrowych i analogowych, w plenerze i w studiu - tak zapowiada się fascynująca przygoda z fotografią.
Planujemy umożliwić uczestnikom warsztatów pracę w ciemni. Jest to miejsce magiczne, które pozwala poznać fotografię od podstaw i odkryć jej duszę. Ciemnia jest miejscem, w którym niegdyś każdy fotograf spędzał całkiem sporo czasu. Dziś ten, kto odwiedza ciemnię jest może indywidualistą, może tradycjonalistą, ale z pewnością jest w pewien ciekawy sposób artystą i specjalistą w tym, czego się dotyka. 

środa, 14 marca 2012

Pracownia powoli rośnie w siłę :)

Przypominam, że działamy dopiero od stycznia


Warsztaty z rysunku i malarstwa










Warsztaty twórcze dla dzieci









poniedziałek, 12 marca 2012

"Tańczmy, tańczmy, inaczej będziemy zgubieni"
                                                                    Pina Bausch


Słowa te, jako podtytuł filmu dokumentalnego Wima Wendersa o Pinie Bausch, doskonale oddają przesłanie, które pozostawiła na zawsze światu ta wielka artystka.




Dla Philippine Bausch, Piny, jak po prostu nazywano ją w artystycznym świecie, wybitnej niemieckiej choreografki i tancerki, taniec był całym życiem. To poprzez taniec obserwowała i opisywała otaczający świat, jego językiem tworzyła obrazy życia człowieka, prostych i skomplikowanych relacji międzyludzkich. W wieloletniej pracy artystycznej poszukiwała wciąż nowych rozwiązań, wzbogacała taniec współczesny innowacyjnymi środkami wyrazu.
Polecam film "Pina", polecam spektakle, polecam taniec współczesny jako inspirację dla sztuk plastycznych.





          Pina Bausch "Café Muller" z filmu Pedro Almodovara "Porozmawiaj z nią"



TANIEC - zespół zjawisk ruchowych będący transformacją ruchów naturalnych, powstający pod wpływem bodźców emocjonalnych

Shen Wei Dance Art


Edgar Degas

Fot. Gérard Rancinan - inspiracja Henri Matisse

Henri Matisse

Shen Wei Dance Art

Alfons Mucha

Fot. Lois Greenfield  Shen Wei Dance Art


Fot. Lois Greenfield  Shen Wei Dance Art 

Pablo Picasso
Pablo Picasso

Pablo Picasso




Toulouse Lautrec

Shen Wei Dance Art

Polecam: